Τα πάρκα, οι χώροι πρασίνου και γενικά η φροντίδα και η προστασία του περιβάλλοντος, αποτελούν δείγμα πολιτισμού ενός τόπου. Παρά το γεγονός ότι ως χώρα σε ευρύτερο επίπεδο έχουμε βελτιωθεί όσον αφορά στη δημιουργία μεγάλων πάρκων, γραμμικών πάρκων και χώρων πρασίνου σε μερικά σημεία των πόλεων, εντούτοις σε συνοικιακό επίπεδο η πλειοψηφία των πάρκων μας παρουσιάζει απογοητευτική εικόνα.
Μια βόλτα σε διάφορες γειτονιές της πόλης μας, είναι αρκετή για να δούμε το πόσο απεριποίητα και λερωμένα είναι σε αρκετές περιπτώσεις και πόσο «μη φιλικά στα παιδιά», αφού τόσο οι ακαθαρσίες, όσο και η παραμέληση των όποιων παιχνιδιών, τα καθιστά επικίνδυνα. Όσον αφορά ειδικά σε παιδιά με αναπηρίες, αλλά και σε ΑμεΑ γενικότερα, δυστυχώς, πλην ελαχίστων και μεμονωμένων περιπτώσεων, τα υπόλοιπα πάρκα δεν είναι καν προσβάσιμα σε αυτή τη μερίδα του πληθυσμού.
Παράλληλα, ο ανεπαρκής φωτισμός τους, σε συνδυασμό με την παραμέλησή τους, αλλά και την ελλιπή εποπτεία, τα καθιστά σε κάποιες γειτονιές ακόμη κι επικίνδυνα –ιδιαίτερα τα βράδια, αφού σε αρκετές περιπτώσεις αποτελούν κέντρα «περίεργων συναντήσεων και συναλλαγών».
Προβάλλει επιτακτική η ανάγκη ανάπλασης, φροντίδας, περιποίησης και αναδημιουργίας των συνοικιακών πάρκων. Η κάθε τοπική αυτοδιοίκηση, οφείλει να παρέχει στους δημότες της χώρους, οι οποίοι θα είναι όαση και πνεύμονας οξυγόνου και πρασίνου για την κάθε γειτονιά. Η πανδημία ανέδειξε την ανάγκη ύπαρξης αυτών των χώρων, αλλά και ταυτόχρονα αποκάλυψε την παραμέλησή τους.
Χρειάζεται οι χώροι αυτοί να είναι γεμάτοι παιχνίδια, δέντρα, λουλούδια και να αποτελούν κέντρα συγκέντρωσης παιδιών, οικογενειών, αλλά και ατόμων που θέλουν να αθληθούν, ή απλά να πάρουν μια ανάσα από την κουραστική καθημερινότητα. Χρειάζεται ακόμη να τονιστεί ότι σε μια περίοδο που οι οικονομικές δυσκολίες έχουν χτυπήσει την πόρτα αρκετών συμπολιτών μας, τα πάρκα αποτελούν μια ανέξοδη λύση για τους γονείς.
Η όποια ανάπλαση αλλά και φροντίδα των πάρκων από την τοπική αυτοδιοίκηση, είναι απαραίτητο να συνοδεύεται και από την καλλιέργεια κουλτούρας φροντίδας, προστασίας και καθαριότητας αυτών των χώρων, από τους ίδιους τους δημότες. Η κουλτούρα αυτή, αναπτύσσεται και με την άμεση εμπλοκή τους στην αναδημιουργία, φροντίδα και συντήρηση των πάρκων. Ήδη, το πρόγραμμα «υιοθετώ το πάρκο της γειτονιάς μου», άρχισε σε κάποιους δήμους να προβάλλεται ως ιδέα, με αρκετούς από τους συμπολίτες μας να εκδηλώνουν άμεσα το ενδιαφέρον τους.
Η ταυτόχρονη εποπτεία των πάρκων από τον παρατηρητή της γειτονιάς, ή από άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων καθορισμένων από την τοπική αυτοδιοίκηση, θα μπορούσε να συμβάλει τα μέγιστα στη διατήρηση των πεπραγμένων, της καθαριότητας στα πάρκα, αλλά και στην προστασία τους από όποιους βανδαλισμούς.
*Εκπαιδευτικός – Συγγραφέας
MSc in Leadership and Management in Education
Εισηγήτρια σε θέματα Σχολικού Εκφοβισμού
