Εκπαιδευτικός, συγγραφέας, καυστική και με επιχειρήματα στο ζήτημα του Bullying, δραστήρια στον εθελοντισμό, και «active» στο διαδίκτυο. Η Δωρίτα Μαρκαντώνη είναι μια γυναίκα με έναν πολυεπίπεδο χαρακτήρα που σίγουρα θέλει κάποιος να μιλήσει, να συνεργαστεί και να αξιολογήσει δεδομένα και καταστάσεις.
Αρχικά κ. Μαρκαντώνη πείτε μας λίγα λόγια για εσάς. Είστε εκπαιδευτικός, πρόσφατα συγγραφέας αλλά και με ιδιαίτερη εθελοντική δράση.
Είμαι εκπαιδευτικός εδώ και δεκατέσσερα χρόνια και αυτή τη στιγμή εργάζομαι σε ένα σχολείο της επαρχίας Λάρνακας. Είμαι κάτοχος μεταπτυχιακού στην Εκπαιδευτική Ηγεσία και Διοίκηση κι έχω ασχοληθεί εκτενώς με το κοινωνικό φαινόμενο του Σχολικού Εκφοβισμού. Έχω, όπως σωστά αναφέρατε, συγγράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Σχολικός Εκφοβισμός | Από τους Μύθους… στην Πραγματικότητα», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε.
Επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ να ασχολούμαι με τα κοινά. Είμαι εθελόντρια σε αρκετούς συνδέσμους, ενώ στον Σύνδεσμο Γονέων και Φίλων Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες είμαι εθελόντρια εδώ και δεκατέσσερα χρόνια, τα τρία τελευταία εκ των οποίων διατελώ μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου.
Στις μέρες μας το Bullying αποτελεί πλέον κυρίαρχο θέμα συζήτησης. Τα περιστατικά έχουν αυξηθεί και τείνει να εξελιχθεί σε μείζον πρόβλημα.
Η αλήθεια είναι ότι το bullying, ο εκφοβισμός υπήρχε πάντοτε. Ερευνητές μάλιστα τον τοποθετούν χρονικά πολλές δεκαετίες πριν. Ωστόσο, στις μέρες μας παρουσιάζει μια αυξητική τάση, ενώ έχουν εμφανιστεί και άλλες μορφές εκφοβισμού, σύγχρονες της κοινωνίας μας, όπως είναι ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός.
Ως εκπαιδευτικός και παράλληλα μελετώντας εις βάθος το φαινόμενο αυτό, εκείνο το οποίο παρατηρώ, είναι ότι έχει αλλάξει πολύ ο τρόπος εκδήλωσής του. Τα παιδιά – θύτες έχουν γίνει αρκετά πιο σκληρά απέναντι στα θύματά τους.
Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια έχουμε δει και περιστατικά εκφοβισμού τα οποία καταλήγουν σε ακραίες καταστάσεις, όπως είναι ο θάνατος του θύματος.
Ωστόσο, η υπερπροβολή του φαινομένου, καθώς επίσης και η ενασχόληση με αυτό ατόμων που δεν είναι ειδήμονες επί του θέματος, έχει οδηγήσει σε παραπληροφόρηση αλλά και στη δημιουργία μύθων, οι οποίοι και σαφέστατα αναστατώνουν ακόμη περισσότερο τους γονείς.
Γιατί έχετε επικεντρωθεί τόσο πολύ στο συγκεκριμένο ζήτημα; Πώς το έχετε αναδείξει;
Μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον το θέμα, από το μεταπτυχιακό μου, όπου και υπήρχε ένα μάθημα σχετικό με τον εκφοβισμό και τη διαχείρισή του από τη μεριά του ηγέτη του σχολείου. Έκτοτε, το μελέτησα πάρα πολύ, παρακολούθησα σεμινάρια και συμμετείχα σε έρευνες στην Κύπρο και στο εξωτερικό.
Από το 2015 δίνω διαλέξεις επί του θέματος, τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα. Μέχρι στιγμής έχω δώσει 85 διαλέξεις, ενώ κάποιες ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας που πρόσφατα βιώσαμε όλοι.
Παράλληλα, έχω το δικό μου κανάλι στο You tube, όπου, μέσα από μια πρωτότυπη εκπομπή σαράντα επεισοδίων, παρουσιάζω διάφορα κοινωνικά θέματα, αλλά και θέματα τα οποία ασχολούνται με το παιδί. Μια από τις θεματικές ενότητες των βίντεο, είναι ο σχολικός εκφοβισμός, όπου, μέσα από τα μικρά αυτά βίντεο εξηγώ πάρα πολλά υποκεφάλαια που αφορούν στο συγκεκριμένο φαινόμενο.
Επίσης, έχω αρθρογραφήσει σε πληθώρα έντυπων και διαδικτυακών εφημερίδων και περιοδικών, ενώ διατηρώ και τη δική μου ιστοσελίδα, www.doritamarkantoni.com, όπου και πάλι μέσα από άρθρα και στοχευμένες κατηγορίες αναδεικνύω ανάμεσα στα άλλα και αυτό το κοινωνικό φαινόμενο.
Παράλληλα, με έχουν προσκαλέσει την τελευταία πενταετία σε πάρα πολλές ενημερωτικές εκπομπές στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, προκειμένου να μιλήσω για το κοινωνικό αυτό φαινόμενο.
Σαφέστατα και όλη η διδασκαλία μου αλλά και οι δράσεις που αναλαμβάνω στο εκάστοτε σχολείο στο οποίο είμαι διορισμένη έχουν σχέση με τον εκφοβισμό – και με τον εθελοντισμό, που είναι η άλλη μεγάλη μου αγάπη.
Κορύφωση των δράσεών μου για τον εκφοβισμό, αποτελεί η συγγραφή του βιβλίου στο οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί το επιστέγασμα των διαλέξεων, της έρευνας και της εμπειρίας μου για το bullying.
Τι μπορεί να διαβάσει κάποιος μέσα από το βιβλίο σας;
Το βιβλίο αυτό, απευθύνεται σε γονείς, σε εκπαιδευτικούς, αλλά και σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να αναγνωρίζει και να εντοπίζει τον εκφοβισμό, σε όποιο περιβάλλον κι αν αυτός συντελείται. Αξίζει εδώ να αναφέρω, ότι ο εκφοβισμός, δεν συναντάται μόνο στο σχολικό πλαίσιο – συναντάται και στο οικογενειακό και στο εργασιακό, πλαίσια για τα οποία κι έχω επίσης υποκεφάλαια στο βιβλίο.
Μέσα στο βιβλίο περιλαμβάνονται έννοιες που αφορούν στον σχολικό εκφοβισμό, το προφίλ όλων των συμμετεχόντων, τα είδη του εκφοβισμού, πώς να τον εντοπίσουν οι γονείς, πώς να το χειριστούν οι γονείς και το σχολείο και πολλά άλλα. Μέσα στο σύγγραμμα αυτό, καταρρίπτονται παράλληλα πάρα πολλοί μύθοι που έχουν δημιουργηθεί γύρω από το φαινόμενο αυτό, ενώ ταυτόχρονα αποκαθίστανται από τις αλήθειες.
Είστε ιδιαιτέρως ενεργή στον εθελοντισμό με στοχευμένες δράσεις.
Ο εθελοντισμός είναι μία μεγάλη αγάπη! Θεωρώ ότι είναι κουλτούρα, φιλοσοφία και στάση ζωής! Πάντοτε μου άρεσε να προσφέρω με όποιο τρόπο μπορούσα και ήδη από τα μαθητικά μου χρόνια ήμουν εθελόντρια κι ενεργό μέλος σε κοινωφελείς συνδέσμους.
Συνέχισα την προσφορά και στη φοιτητική μου ζωή στη Θεσσαλονίκη, ενώ με την επιστροφή μου στην Κύπρο το 2006, ασχολήθηκα ενεργά με τον Σύνδεσμο Γονέων και Φίλων Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχει να πάρει κανείς από την εθελοντική δράση.
Εκτός από το να διατελώ πλέον μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου, παρουσιάζω τις εκδηλώσεις των παιδιών, αλλά έχω κληθεί και παρουσιάσει πληθώρα άλλων φιλανθρωπικών εκδηλώσεων. Η προετοιμασία διαφόρων φιλανθρωπικών αγορών που κάνουμε τις γιορτές, αλλά και οι διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνουμε, αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μου.
Φροντίζω επίσης να ενημερώνομαι εκπροσωπώντας τον Σύνδεσμό μας σε διάφορα συνέδρια των επαρχιακών, αλλά και των παγκύπριων συντονιστικών συμβουλίων εθελοντισμού.
Παράλληλα, φροντίζω πάντοτε να μεταλαμπαδεύω όλη αυτή την αγάπη μου για τον εθελοντισμό και την προσφορά στους εκάστοτε μαθητές μου, με τους οποίους μάλιστα προχωρήσαμε και σε διάφορες φιλανθρωπικές δράσεις.
Υπήρξα και για δύο χρόνια υπεύθυνη συντονίστρια σε προηγούμενο σχολείο όπου και ήμουν διορισμένη, όπου με τη συνδρομή όλων (εκπαιδευτικών, συνδέσμου γονέων και τοπικών αρχών), καταφέραμε για δύο χρονιές να πάρουμε παγκύπρια βραβεία και τιμητικές διακρίσεις για την εθελοντική μας προσφορά.
Κ. Μαρκαντώνη παρατηρώ ότι περνάτε στην κοινωνία όλα αυτά στα οποία δραστηριοποιείστε με πολλούς τρόπους.
Είναι γεγονός ότι η τεχνολογία είναι πλέον μεγάλος μας σύμμαχος και ένα καλό εργαλείο, αν το χειριστούμε σωστά, ούτως ώστε να αναδείξουμε όχι μόνο τη δουλειά μας, αλλά και διάφορα θέματα τα οποία προκύπτουν. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που ιατρικά θέματα οικογενειών, οι ανάγκες τους και όχι μόνο, πήραν μεγάλες διαστάσεις, με αποτέλεσμα η κοινωνία να θορυβηθεί, να απαιτήσει και στο τέλος να δοθούν λύσεις.
Θεωρείτε ότι πλέον είμαστε στην εποχή της διαδικτυακής επικοινωνίας ανάμεσα στους πολίτες;
Είμαι υπέρμαχος των διαπροσωπικών σχέσεων και της άμεσης επαφής κι επικοινωνίας. Ωστόσο, οι σύγχρονοι καθημερινοί μας ρυθμοί, αλλά και στην προκειμένη περίπτωση το πλήθος του κόσμου όπου θέλεις να μεταδώσεις μια οποιαδήποτε πληροφορία, έχει οδηγήσει τη σύγχρονη – και όχι μόνο – γενιά στη διαδικτυακή επικοινωνία.
Μέσα από την ιστοσελίδα μου, τη σελίδα μου στο fb, αλλά και το προφίλ μου σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορώ να επικοινωνώ με όλο αυτό τον κόσμο που ενδιαφέρεται για τη δουλειά μου, ή που θέλει να με ρωτήσει κάτι ή να μοιραστεί μαζί μου τους προβληματισμούς του, κυρίως για θέματα σχολικού εκφοβισμού.
Νιώθω πολύ τυχερή, γιατί εισπράττω πάρα πολλή αγάπη από άτομα τα οποία δεν ξέρω προσωπικά, ωστόσο έχουμε γίνει «γνωστοί» μέσω της δουλειάς μου.
Θέλω να κλείσουμε τη συνέντευξη με το θέμα του Κορονοϊού. Ζήσαμε μια περίεργη κατάσταση. Η επόμενη ημέρα μας έχει αλλάξει ως ανθρώπους και ως κοινωνία;
Όντως, τα όσα βιώσαμε το τελευταίο διάστημα ήταν για όλους πρωτόγνωρα. Ποτέ άλλοτε δεν είχαν παρθεί τέτοια μέτρα, ούτε είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια πανδημία (τουλάχιστον η δική μου γενιά). Είχαμε να αντιμετωπίσουμε έναν αόρατο εχθρό και από τη μια στιγμή στην άλλη άλλαξαν τα δεδομένα και η καθημερινότητά μας.
Θεωρώ ότι η κοινωνία θα βγει αλλαγμένη από αυτή την κατάσταση. Αρχικά, σίγουρα θα επικρατεί ο φόβος και το μούδιασμα, ωστόσο θεωρώ ότι αυτός ο εγκλεισμός έχει κάνει τον άνθρωπο να αναθεωρήσει. Να αναθεωρήσει τις προτεραιότητές του και να εστιάσει στην ουσία των πραγμάτων. Μέσα από όλο αυτό, έχουμε αναγάγει και πάλι την υγεία στο υπέρτατο αγαθό, όπως θα έπρεπε πάντοτε να ήταν κι έχουμε καταλάβει ακόμη περισσότερο την αξία της ελευθερίας και τη σημασία του θεσμού της οικογένειας.
