Σας έτυχε ποτέ να γνωρίζετε κάποιους ανθρώπους για σχετικά λίγο χρονικό διάστημα κι όμως να νιώθετε μαζί τους υπέροχα, ασφαλείς, χαρούμενοι και πλήρεις κάθε φορά που τους συναντάτε, ενώ με άλλους που σας δένουν στενότεροι δεσμοί, ουσιαστικά στην πορεία να συνειδητοποιείτε ή να νιώθετε ότι θα ήταν καλύτερο να κοπούν αυτοί οι δεσμοί; Είμαι σίγουρη ότι, όλοι μας, όσο περνάνε τα χρόνια, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε την ανάγκη να πλαισιωνόμαστε από Ωραίους ανθρώπους.
Με τον χαρακτηρισμό Ωραίοι, δεν αναφέρομαι φυσικά στο κομμάτι της εξωτερικής εμφάνισης. Αναφέρομαι σε όλο εκείνο τον υπέροχο εσωτερικό κόσμο που διαθέτουν ορισμένοι άνθρωποι και που τον μοιράζονται με τον περίγυρό τους. Αναφέρομαι στους ανθρώπους εκείνους που σου χαμογελάνε με την ψυχή τους, που έχουν πάντοτε έναν καλό λόγο να σου πουν – όχι για να σε καλοπιάσουν – αλλά επειδή έτσι είναι, μπορούν να βλέπουν το όμορφο και το θετικό στο κάθε τι.
Θα έρθουν συνήθως ξαφνικά στη ζωή σου και σε σύντομο χρονικό διάστημα θα αποτελούν μέρος της. Είναι πολύ πιθανόν να μην τους βλέπεις ή να τους μιλάς κάθε μέρα, νιώθεις όμως τη θετική τους ενέργεια και το δέσιμο όταν θα τους συναντήσεις. Είναι αυτοί που χαίρονται με τη χαρά σου και είναι εκεί για τη λύπη σου. Θα τους βρεις πλάι σου να χειροκροτούν σε κάθε σου θρίαμβο και να δακρύζουν από χαρά με την επιτυχία σου. Θα σου ασκήσουν την κριτική τους για να σε βελτιώσουν, όχι για να σε ισοπεδώσουν. Είναι πολύ πιθανόν να δουν σε σένα προτερήματα και ταλέντα που εσύ ο ίδιος δεν έχεις δει στον εαυτό σου.
Είναι αυτούς που θα τους ακούσεις να μιλάνε για ταξίδια, για βιβλία, για ιδέες και για εμπειρίες και όχι για τα πιο πρόσφατα «κοινωνικά νέα – κακεντρέχειες». Είναι αυτοί που θα θαυμάσουν τα χαρίσματά σου και θα τα αναγνωρίσουν – δεν θα τα υποτιμήσουν επειδή δεν μπορούν να τα φτάσουν, αλλά ούτε και να τα μολύνουν απλά και μόνο επειδή δεν είναι δικά τους.
Αυτούς τους ανθρώπους, τους γλυκούς, τους ευγενικούς, τους όμορφους…αυτούς τους κρατάς. Τους θέλεις στη ζωή σου και κάνεις χώρο γι’ αυτούς. Είναι ακόμη καλύτερο αν ο χώρος αυτός προκύψει από τη συνειδητή απομάκρυνση που επέλεξες από κάποιους άλλους ανθρώπους…. Λιγότερο φωτεινούς. Που τα κίνητρά τους δεν είναι και τόσο αγνά…που η χαρά τους δεν είναι και τόσο αυθεντική…το ίδιο και η συμπόνια τους….
Να θυμάσαι πάντοτε ότι «για να αναγνωρίσεις το φως και την ομορφιά, χρειάζεται πρώτα να τα έχεις μέσα σου». Ας ψάξουμε λοιπόν γι’ αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μας, τους φωτεινούς, τους όμορφους, τους Ωραίους! Όσο για τους υπόλοιπους; Ας τους στείλουμε τις ευχές, την αγάπη και τη συγχώρεση μας κι ας τους αφήσουμε έξω από τον δικό μας χώρο.
